باشگاه خبری فراساحل: غربی‌ها؛ در راس آن‌ها انگلیسی‌ها و بعد هم دیگران که به‌دنبال انگلیسی‌ها آمدند؛ یعنی میراث‌خواران استعمار انگلیسی، باور ندارند که خلیج فارس مال ملت‌های اطراف این منطقه است؛ اصلاً قبول ندارند.
سخنرانی لرد کرزن انگلیسی که نایب السّلطنه هند و شخص دوم بریتانیا بود، در صد و چند سال قبل، در خلیج فارس معروف است. او در آنجا، به شیوخی که مخاطبش بودند (البته ایرانی‌های آن روز هم در ضعف و ذلت‌پذیری، بهتر و بالاتر از آن‌ها نبودند؛ در زمان انحطاط دوران حکومت‌های قاجاری)، صریحاً اعلام کرد که «خلیج فارس مال ماست و شما اینجا کارگزاران ما هستید. بسیار خوب این‌جا را نگه دارید که ما بتوانیم استفاده کنیم.» یعنی، یک شخصیت سیاسی خجالت نمی‌کشید که ازآن طرف دنیا به خلیج‌فارس بیاید و بگوید که «این‌جا مال من است! ای ساکنین این‌جا! ای عرب، ای عجم، ای بوشهری، ای کویتی، ای حجازی! این‌جا را نگه دارید که من می‌خواهم بیایم و از این‌جا استفاده کنم!» همین روحیه امروز بر آمریکا حاکم است. اینکه ناوگان آمریکائی بایستد و بگوید از این خط کسی نزدیک‌تر نیاید، معنایش چیست؟ این یک نوع سلطه‌گری است. این فرهنگ استکبار جهانی است؛ به این توجه داشته‌ باشید. ما با این فرهنگ نمی‌توانیم زندگی کنیم. ما این فرهنگ را نمی توانیم قبول کنیم.
ما یک ساحل طولانی در دریا داریم. دریا مال ماست. دریا محل حفاظت ما از مرزهایمان است. مگر ما می‌توانیم قبول کنیم که در این دریا انگلیس، آمریکا، فرانسه، روس یا دیگری و یا دیگری خود را صاحبخانه و سلطه‌گر بدانند؟ مگر چنین چیزی ممکن است؟ پس ما اینجا چکاره‌ایم؟ پس این ملّت که در خشکی‌های کنار این دریا زندگی می‌کند چکاره است؟ چگونه است مردمی که در خود این خشکی‌ها دارند زندگی می‌کنند، در این‌جا هیچ کاره‌اند؛ بعد، از آن‌طرف دنیا، یک گردن‌کلفت سبیل از بنا گوش در رفته سر گردنه بگیر به این‌جا آمده است و می‌‌گوید بنده این‌جا منافعی دارم!؟ ما که بیشتر از شما این‌‌جا منافع داریم! با این روحیه، نیروی دریایی چه احتیاجی دارد؟ به آن وسیله ‌ای احتیاج دارد که ریش آن وسیله دست همان سر گردنه بگیر نباشد و نیز احتیاج به روحیه و ایمان دارد تا این واقعیت و این باور در دلش کاملاً، به راحتی جا بیفتد. این حرف را ما برای خودمان نمی‌گوییم؛ سعودی‌ها، کویتی‌ها، اماراتی‌ها، قطری‌ها و بحرینی‌ها هم باید همین‌طور باشند؛ آن‌‌ها هم ملّت‌های همین منطقه‌اند؛ باید زندگی کنند.