باشگاه خبری فراساحل: امروزه مشاهده سكوهای فولادی و بتنی پیشرفته و منحصر به فردی كه در آبهای عمیق جهان مشغول به حفاری و تولید نفت و گاز هستند، برای كارگران و مهندسانی كه در این صنعت فعالیت میكنند منظرهای عادیست ولی در 100 سال پیش كه اولین سكوی چوبی در دریاچه فری در کادوپاریشلا (واقع در شمال غرب ایالت لویزینیا) با استفاده از شمعهای چوبی نصب گردید، شاید كسی تصورش را هم نمیكرد كه این صنعت خیلی زود شاهد فعالیت چه سازههای غول پیكری خواهد بود. در حقیقت شاید برای افرادی هر ساله راه اندازی و شروع به کار یک سکوی پیشرفته را در اقصی نقاط جهان جشن میگیرند، قابل تصور نباشد كه چگونه مهندسان و كارگران در دهههای اولیه این صنعت، با استفاده از تعدادی الوار، سنگ بنای صنعتی را گذاشتند كه امروزه بخش مهمی از انرژی مورد نیاز جهان را تامین میكند.
از سكوهای چوبی تا سكوهای امروزی
به گزارش باشگاه خبری فراساحل، آنطور كه از گزارشهای موجود در سایـتهای اینترنتی پیداست احتمالا اولین تلاش جهت دستیابی به نفت در بستر دریا در آبهای ساحلی ایالت کالیفرنیا در سال 1900 میلادی به ثمر رسیده كه در جریان آن چاههای نفت از روی اسکلهای به فاصله 500 متر از ساحل حفر گردید. اما از آنجایی كه اتصال سكو به ساحل در فواصل دورتر امكان پذیر نبود شركتهای نفتی به سكویی نیاز داشتند كه بتواند بدون اتصال به خشكی به فعالیتهای خود ادامه بدهد. به این ترتیب بعد از چند سال تلاش، سرانجام در سال 1909 اولین سكوی چوبی در دریاچه فری در کادوپاریشلا با استفاده از شمعهای چوبی نصب گردید و از روی آن چاههایی حفر گردید. بدین ترتیب اتصال سکو به ساحل از بین رفت و سکو با استفاده از شمع در دریا احداث گردید. ایجاد سکوهای چوبی با استفاده از شمعهای چوبی همچنان ادامه یافت تا اینكه در سال 1933 سکویی در عمق 7/3 متری و به فاصله یک کیلومتری از ساحل ساخته شد و در سال 1937 نیز شرکت آمریكایی BROWN AND ROOT در فاصله 6/1 کیلومتری از ساحل یک سکوی چوبی در عمق 3/4 متری ساخت. عملیات ساخت سكوهای چوبی همینطور ادامه مییافت تا اینكه با شروع جنگ جهانی دوم گسترش این عملیات متوقف گردید.
در واقع باید گفت به دلیل نیازهای جنگ، صنعت فولاد در خلال سالهای جنگ و پس از آن پیشرفت شایان توجهی نمود و خیلی زود استفاده از سازههای فولادی مورد توجه شركتهای نفتی قرار گرفت و ساخت سكوهای فولادی رواج یافت. به این ترتیب بود كه اولین سکوی فولادی جهان در سال 1946 و برای فعالیت در عمق 3/4 متری ساخته شد که جهت احداث این سکو 238 شمع به کار رفت. بعد از ساخت این سكو یك سكوی دیگر نیز در سال 1947 در آبهای خلیج مکزیک ساخته شد که این سکو در فاصله 29 کیلومتری از ساحل و در عمق 1/6متری نصب گردید. سپس یک سکوی فولادی دیگر نیز در عمق 2/15 متری ساخته شد و با تداوم این روند صنعت فراساحل در جهان به سمت ساخت سكوهای بلندتر و استفاده از شمعهای كمتر پیش رفت كه همین پیشرفت روند نصب سكوها را نیز دگرگون دگرگون ساخت.
در سال 1955 با ساخت سکو به طور کامل در ساحل و حمل توسط بارج و نصب بوسیله بارجهای جرثقیل دار، درعمق 5/30 متری، ساخت سکوهای بلند تر رواج یافت تا اینكه در سال 1976 کمپانی نفتی شل اعلام کرد که بلندترین سکوی نفتی دنیا را در آبهای خلیج مکزیک نصب خواهد کرد . این سکو کامل و مجهز به تمامی تجهیزات (دکل حفاری مخازن- گل حفاری –محل اقامت افراد-وسایل تولید و غیرو...)بود كه نام آن کونیاک گذارده شد و در فاصله 160 کیلومتری جنوب شرقی ایالت لویزینیا و حدود 15 کیلومتری دهانه می سی سی پی در عمق 9/310 متری نصب گردید که حدود 9/22 متر سکو نیز (علاوه بر عمق آب )از آب بیرون بود. این سکو دارای 24 شمع با قطر خارجی 122 سانتیمتر و ضخامت جداره شمع ماکزیمم برابر 35/6 سانتیمتر بوده که وزن کلی سکو بالغ بر 53500 متریك تن بود كه برای مقابله با امواجی به ارتفاع 9/22 متر و زمان 12 ثانیه و سرعت باد معادل 150 مایل در ساعت و زلزلههای خفیف طراحی شده بود كه شركت شل و 14 کمپانی دیگر در این کار شرکت داشتند که هزینه ساخت آن بالغ بر 250 میلیون دلار گردید.
به گزارش باشگاه خبری فراساحل، با پیشرفت صنعت فراساحل و پیشرفت علوم رایانهای ساخت سازههای عظیمتر همچنان در مناطقی نظیر دریای شمال ادامه یافت و امروزه شاهد فعالیت انواع گوناگونی از سكوهای دریایی از جنس فولاد و حتی بتن میباشیم كه برای آبهای بسیار عمیق طراحی شدهاند. البته باید گفت كه بسیاری از سكوهای اولیه یا كاملا در اثر امواج طوفانی دریا از بین رفتند و یا شاهد صدمات بسیار بودند ولی روند تکاملی ساخت سکوها به موازات پیشرفت صنعت فراساحل و سایر علوم ادامه یافت و امروزه سکوهایی مانند سکوهای خود بالابر (Jack Up)، غوطه ور (submersible) و نیمه غوطه ور (semi-submersible) نیز مراحل تکاملی خود را طی نموده اند و این صنعت روز به روز با شگفتیهای بیشتری مواجه میشود.
کد خبر : 697
مترجم: محمد صادق امینی