باشگاه خبری فراساحل: به نظر می‌‌آید در صنعت کشتی سازی باید با کمک یارانه‌‌های دولتی و یا یافتن مشتریان داخلی و خارجی دست به تحول زد، زیرا با عدم وجود مشتری و سرمایه گذار، این صنعت پیشرفت چندانی نخواهد کرد. به گزارش باشگاه خبری فراساحل و به نقل از هفته نامه حمل و نقل، صنعت کشتی سازی بومی یکی از صنایعی است که بعد از گذشت چند دهه از آغاز به کار خود با حرف و حدیث‌های بسیاری رو به رو است. این صنعت که عمری قریب به سی سال دارد تاکنون دستاوردی جز تأخیر زیاد در تحویل سفارش‌‌ها و عدم توانایی جذب منابع مالی مناسب، نداشته است. در حالی که صنعت کشتی سازی ایران روزهای خوبی را پشت سر نمی‌گذارد، دو کشور کره جنوبی و چین گوی سبقت را از تمامی کشتی سازان جهان ربوده اند و در واقع در بازار جهانی، کشوری حرف اول را در صنعت کشتی سازی می‌‌زنند که خصیصه‌‌هایی مانند تسهیلات پرداخت مناسب، کیفیت مطلوب و تحویل به موقع طبق زمان تعیین شده را دارا باشد.
با این‌حال همین وجود نداشتن این خصیصه‌های ساده در ایران یکی از موانع اصلی بر سر راه صنعت کشتی سازی کشور است زیرا اگر بپذیریم که کیفیت ساخت در کشور برابر با کیفیت محصولات خارجی است باز هم طولانی بودن روند ساخت و تحویل کشتی سبب می‌شود تا نیازمندان داخلی این بخش به شرکتهای سازنده ای مراجعه کرده که بتوانند ضمن ارائه تسهیلات مناسب به خریدار، در زمان مقرر کشتی خود را دریافت کنند البته این رویه بر بازار جهانی کشتی سازان داخلی نیز تأثیرگذار بوده است بصورتیکه به نظر می‌‌آید به غیر از کشور ونزوئلا مشتری خارجی برای شرکتهای کشتی سازی داخلی وجود ندارد. بر اساس اعلام شبکه آماری بین المللی «statista» تنها در سال ۲۰۱۵ میلادی همان گونه که در جدول مقابل نشان داده شده است سهم کشورهای مختلف از صنعت کشتی سازی جهان قابل درک است.
این در حالی است که سهم ایران از این بازار به کمتر از ۰.۳ درصد می‌‌رسد و نیمی از ظرفیت این صنعت نیز در کشور بلا استفاده باقی مانده است. در واقع صنعت کشتی سازی برای کشورهای در حال توسعه ای چون ایران یک صنعت جذاب است زیرا باعث پیشرفت‌‌های بسیار خوبی در صنایع این کشورها خواهد شد. در این زمینه اگر به تاریخچه کشتی سازی مدرن نگاهی انداخته شود متوجه خواهیم شد که ژاپن ساخت کشتی را در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ برای بازسازی ساختار صنعتی خود شروع کرد و کره جنوبی در دهه ۱۹۷۰ شروع به ساختن کشتی در صنعت استراتژیک کرد همچنین چین اکنون در حال تکرار این مدل‌‌ها با سرمایه‌گذاری‌‌های بزرگ دولتی در این صنعت است. با این وجود به نظر می‌‌آید که با توجه به اینکه در جهان یارانه‌‌های دولتی حذف شده اند کشتی سازی جهانی نیز کاهش یافته است بطوریکه درحال حاضر صنعت کشتی سازی بریتانیا نمونه اصلی این مدعا است زیرا اوایل دهه ۱۹۷۰ نیروگاه‌های بریتانیایی ظرفیت ساخت تمام انواع و اندازه کشتی‌‌های تجاری را داشتند اما امروزه این کشور توانایی ساخت تعداد کمی از کشتی‌‌های تخصصی، دفاعی، قایق‌‌های لوکس و تعمیرات را دارا است.
بر اساس آمارهای غیررسمی و بازدیدهای میدانی از کارخانه‌‌های کشتی سازی کشور در چند سال گذشته این کارخانه‌ها بطور متوسط ۱۹ فروند شناور با سایز متوسط ساخته و آب اندازی کرده اند؛ این در حالی است که ظرفیت ساخت شناورهای متوسط در این کارخانه‌ها حدود ۴۰ فروند در سال است. بطور کل می‌توان در خصوص وضعیت این صنایع دریایی گفت با وجود سرمایه گذاری ۹۲ هزار میلیارد ریالی سرمایه گذاران بخش خصوصی در بنادر و دریانوردی کشور در سال گذشته صنعت کشتی سازی از این میزان سرمایه گذاری بی نصیب مانده است و فقط در ساخت بلم، قایق موتوری و تعمیرات کشتی پیشرفت داشته است. از این رو به نظر می‌‌آید یا با کمک یارانه‌‌های دولتی و یا یافتن مشتریان داخلی و خارجی، باید دست به تحول در این صنعت زد زیرا با عدم وجود مشتری و سرمایه گذار در صنعت کشتی سازی ایران این صنعت پیشرفت چندانی نخواهد کرد.
کد خبر : 5514