باشگاه خبری فراساحل - محمد صادق امینی: برای اینكه امروز كسی بتواند به درستی به اراده پولادین، توان رقابتی بالا و توانمندی‌های گسترده شرکت‌های فعال در صنعت فراساحل ایران پی برد، بهترین راه این است كه تاریخچه فعالیت‌های تعدادی از این شرکت‌ها را در گذر زمان بررسی نماید که شروع فعالیت‌ و تدوام فعالیت‌های آنان منجر به هموار شدن راهی برای شروع فعالیت سایر شرکت‌های ایرانی در این صنعت حساس شده است. یکی از این شرکت‌ها که نقش مهمی در توسعه، پیشرفت و تولد تعداد زیادی از شرکت‌های پیمانکار ایرانی داشته و نهایتا بسترساز بومی سازی بسیاری از فعالیت‌ها به دست متخصصان توانمند شرکت‌های داخلی شده است، شرکت مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی ایران (IOEC) می‌باشد.

این شركت كه بعد از پایان جنگ تحمیلی و با هدف بازسازی سكوهای آسیب دیده در جریان جنگ تاسیس شد، در شرایطی شروع به فعالیت نمود كه كشورمان برای انجام كوچكترین فعالیت‌های تعمیراتی در صنعت فراساحل محتاج پیمانكاران خارجی بود، چه برسد به اینكه یك شركت ایرانی بخواهد به تنهایی شروع به ساخت سازه‌های پیچیده دریایی در صنایع نفت و گاز نماید! با اینحال آنچه شروع هر فعالیتی را برای شركت تاسیسات دریایی در ابتدای كار مشكل‌تر می‌نمود، نه عدم وجود دانش فنی و نبود تجهیزات، بلكه نوعی بی اعتمادی مبنی بر این بود كه شرکت تاسیسات دریایی به پشتوانه كدام دانش فنی و برخورداری از كدام نیروی متخصص و آموزش دیده‌ای می‌خواهد جا پای شركت‌های بزرگ بین المللی در این صنعت بگذارد!

وجود چنین دیدگاهی در آن دوران، هر چند واگذاری اولین پروژه (پروژه ابوذر) به این شركت ایرانی را تا حدی مشكل نموده بود، ولی با حمایت‌های سیاسی مسئولین وقت برای دفاع از "حیثیت ایرانی" و تقویت باور "ما می‌توانیم" بهرحال شركت تاسیسات دریایی توانست بتدریج فعالیت‌های خود را آغاز نماید، تا كشور در موقعیتی قرار نگیرد كه بازسازی سكوهای آسیب دیده در جریان جنگ تحمیلی را به شركت آمریكایی مك درموت واگذار نماید. شركتی كه یكی از مهندسان آن در جلسه‌ای با خنده‌ تحقیر آمیزی گفته بود: «خودمان در زمان رژیم شاه، سكوی ابوذر را ساختیم، خودمان در جریان جنگ آنرا نابود كردیم و حالا خودمان دوباره می‌خواهیم آنرا بازسازی نمائیم!».

شنیدن همین جملات كافی بود تا مسئولین سیاسی وقت كشور به این باور برسند كه نمی‌شود آمریكا هم بسازد، هم تخریب كند و هم بازسازی! به همین علت قراردادی كه با شركت آمریكایی مك درموت امضا شده بود، فسخ می‌شود و تاسیسات دریایی جایگزین مك درموت می‌شود و در كمال ناباوری شركت‌های بزرگ بین المللی، پروژه ابوذر را نه تنها با قیمتی بسیار كمتر، بلكه با كیفیتی در حد و اندازه شركت‌های بزرگ بین المللی به اتمام می‌رساند. به لطف خدا و همت پرسنل غیور آن، شركتی كه در شروع فعالیت‌های خود بجز اراده‌ پولادین پرسنلش و توكل به خدا، هیچ چیزی نداشت و حتی پروژه ابوذر را در یك یارد اجاره‌ای به اتمام رساند، امروزه به یكی از  شركت برتر منطقه در صنعت فراساحل تبدیل شده و در توسعه بسیاری از فازهای میدان گازی پارس جنوبی، بعنوان بزرگترین میدان گازی جهان نقشی بسیار اساسی ایفا نموده است.

برای همین، هر وقت که در هفته دفاع مقدس قرار می‌گیرم همیشه ناخودگاه به یاد حرف آن مهندس آمریکایی افتاده و با خود می‌اندیشم

ایكاش امروز آن مهندس آمریكایی بود و می‌دید كه شرکت‌های فعال در صنعت فراساحل ایران در چه جایگاه والایی، چه در داخل ایران و چه در سطح بین المللی قرارگرفته‌اند؛ ایكاش آن مهندس آمریكایی بود و می‌دید كه در یاردهای شرکت‌های ایرانی در خرمشهر، بوشهر، نکا، قشم و کیش، چه تلاش‌‌هایی برای ساخت صدها هزار تن انواع سازه‌های دریایی برای تکمیل توسعه فازهای باقیمانده پارس جنوبی در جریان است. ایكاش آن مهندس آمریكایی بود و می‌دید شرکت‌های جوان ایرانی که فعالیت‌های خود را تنها با چند میلیون تومان آغاز كرده‌اند، امروزه هر کدام به چه سطح بالایی از گردش مالی آنهم به میلیون دلار رسیده‌اند. ایكاش آن مهندس آمریكایی بود و می‌دید كه شرکت‌های ایرانی در تمامی حوزه‌هایی نظیر ساخت و نصب جکت، ساخت و نصب سکو، لوله‌گذاری، ساخت و جابجایی انواع دکل‌های حفاری و حفاری در آب‌های عمیق دریای خزر به یك بازیگر كلیدی آنهم در سطح منطقه‌ای تبدیل شده‌اند. ایكاش آن مهندس آمریكایی بود و می‌دید كه فعالیت‌های بسیاری از شرکت‌های ایرانی توسط موسسات رده بندی بین المللی تائید شده و شرکت‌های داخلی به دلیل مهارت‌های عملیاتی و دانش فنی خود نمایندگی بسیاری از شرکت‌های خارجی جهان را دریافت کرده‌اند. ایكاش آن مهندس آمریكایی بود و با چشمان خود می‌دید كه ایرانی‌ها، دیگر نه تنها برای انجام كوچكترین فعالیت‌های تعمیراتی در صنعت فراساحل محتاج پیمانكاران خارجی نیستند، بلكه در صادرات خدمات فنی و مهندسی به دیگر كشورهای جهان چه رشد خیره كننده‌ای داشته‌ و دارند. ایكاش آن مهندس آمریكایی بود و می‌دید كه كه ایرانی‌ها با تورق صفحات كتاب خودباوری، به بالاترین میزان خودباوری رسیده‌اند و با درك و لمس حقیقت "ما می‌توانیم" در سخت‌ترین شرایط تحریم‌های ظالمانه، مانع از توقف چرخ پیشرفت توسعه میادین فراساحلی کشورمان شدند و بعنوان مثال توانستند فاز 12 را بعنوان بزرگترین فاز میدان گازی پارس جنوبی کاملا در شرایط سخت‌ترین تحریم‌های جهانی توسعه داده و بعنوان "ایرانی‌ترین پروژه پارس جنوبی" به بهره‌برداری برسانند.

در همین راستا ما در باشگاه خبری فراساحل مصمم‌تر از همیشه در تلاشیم تا با انعکاس روایت سختی‌ها، از خودگذشتگی‌ها و چالش‌های بسیاری كه شرکت‌های ایرانی برای رشد و پیشرفت خود و نهایتا توسعه صنعت فراساحل کشورمان بر آنها غلبه نموده‌اند، این دستاوردها را هر چه بهتر اطلاع رسانی نموده و در تاریخ افتخارات صنعت فراساحل کشورمان، ثبت نمائیم. صمیمانه‌ امیدواریم که شما خوانندگان گرامی نیز با نظرات ارزنده‌تان ما را در این مسیر همراهی نمائید.

سرمقاله از: محمد صادق امینی - سردبیر باشگاه خبری فراساحل